Eilanden en jezelf durven te zijn
In een strandpaviljoen in Zandvoort hingen enkele foto’s. Van een afstandje zag het er bijzonder uit en het beeld trok mij aan terwijl ik er langsliep. Dichterbij zag ik in al het moois dat het een verhaal was. Het verhaal van een artiest – Anouk van de Beek – over mensen die net eilanden zijn en leven omdat de zee leeft. Boven de zee zie je losse eilanden, onder het water zijn ze hetzelfde en allemaal verbonden met elkaar.
De in Azië genomen foto’s en de bijhorende poëtische tekst gaven mij exact hetzelfde gevoel dat ik had tussen de fjorden. Die ultieme verbinding met de natuur, wetend en ervarend dat er zo veel meer is dan alleen jij. Van die kunst houd ik het meest, de kunst die een ander raakt en aanzet tot denken. Deze kunstenaar kon dat in één oogopslag laten ervaren.
De vergelijking van mensen met Aziatische eilanden of Noorse fjorden had ik niet eerder gemaakt, maar leek me nu zo logisch. Boven de oppervlakte lijken individuen anders in grootte en in uitingen en lijken ze apart van elkaar te staan. Onder water zie je pas dat ze allemaal hetzelfde zijn en dat er beweging is door de omgeving waarin ze leven.
Het leven onder en boven water wordt in de veranderkunde vaker geschetst als een ijsschots. Slechts 5% van de schots is zichtbaar, de rest niet. Het beeld wordt gebruikt om de verhouding van het bewuste (5% )en onbewuste (95%) uit te leggen.
Van wat we doen, doen we het merendeel onbewust. Denk er maar eens over na hoe we lopen, praten, bewegen. Ook worden andere vergelijkingen gemaakt met behulp van de foto van een schots. Gedrag, overigens heel vaak niet bewust, is bijvoorbeeld zichtbaar in systemen (5%), zoals een bedrijf of een familie, gevoelens en emoties zie je niet (95%).
Het is dus aannemelijk dat er onder water veel gebeurt. Vaak focussen we ons echter alleen op wat we zien, terwijl er juist ook elders zo veel, zo niet meer, aan de hand is. Bij mensen, bij systemen, bij problemen. Het is een kunst dat te zien, te ervaren en daar aandacht aan te besteden. Te beginnen bij onszelf.
Hoe beter in verbinding onder water hoe meer ruimte er is. Ruimte om te groeien, te leven, te zien en te zijn. Ruimte voor moed, ruimte om te doen en ruimte om te gaan. Hoe meer in contact, des te meer kunnen we zien en voelen wat er werkelijk is. Dan ook kunnen we leren van elkaar. De oudsten van de jongsten en andersom. Want als we in verbinding zijn, dan zit de wijsheid in ons allemaal, is onze leeftijd slechts een getal en ons uiterlijk is slechts 5% van wie ze zijn. Vandaaruit kunnen we oplossen en creëren, omdat we zijn wie we werkelijk zijn, zonder pretenties, zonder aannames. Namelijk helemaal en gewoon onszelf.
